%0 Journal Article %T کاربرد تحلیل عاملی و خوشه‌ای درارزیابی فضایی- مکانی مناطق روستایی استان اصفهان %J اقتصاد کشاورزی و توسعه %I موسسه پژوهش های برنامه ریزی، اقتصاد کشاورزی و توسعه روستایی %Z 1022-4211 %A تقوایی, مسعود %A شفیعی, پروین %D 2010 %\ 02/20/2010 %V 17 %N 4 %P 57-76 %! کاربرد تحلیل عاملی و خوشه‌ای درارزیابی فضایی- مکانی مناطق روستایی استان اصفهان %K تحلیل عاملی %K تحلیل فضایی-مکانی %K مناطق روستایی %K تحلیل خوشه­ای %K استان اصفهان %R 10.30490/aead.2010.58820 %X       در مطالعات جغرافیایی مناطق روستایی استان به دلیل تنوع پدیده­های مکانی و ویژگیهای متعدد آنها (مانند: جمعیت، وسعت، ناحیه جغرافیایی) امکان مطالعه به صورت مجرد و منفرد مقدور نیست و لذا اولین گام برای مطالعه پدیده­های مکانیِ دارای ویژگیهای متعدد، طبقه­بندی آنها در گروه­های مشابه است. روش تحلیل عاملی یکی از پیچیده­ترین و بهترین روشها برای تعیین مهمترین عوامل مؤثر بر توسعه‌یافتگی محسوب می­شود. در این پژوهش با روش تحلیل عاملی، تحلیل فضایی - مکانی سطح توسعه مناطق روستایی استان اصفهان در سال 1385 صورت گرفته است. به این منظور 48 شاخص از نظر سطح توسعه انتخاب شدند که این شاخصها به 4 عامل تقلیل یافتند و 76 درصد واریانس را دربرمی­گیرند. در بین 4 عامل برتر، عوامل اجتماعی - اقتصادی به تنهایی 7/41 درصد واریانس را پوشش می‌دهند و تأثیرگذارترین عامل در مطالعه می­باشند. سپس با استفاده از روش خوشه­ای، نقاط روستایی استان اصفهان از نظر سطح توسعه­یافتگی، در 8 گروه­ همگن طبقه‌بندی شدند که مناطق روستایی­شهرستان اصفهان در گروه یکم (برخوردارترین مناطق استان اصفهان) و شهرستانهای آران­وبیدگل ­ وبرخوار­و میمه در گروه هشتم (محرومترین مناطق استان اصفهان) قرار می­گرفتند.     طبقه‌بندی JEL : O12      %U http://aead.agri-peri.ac.ir/article_58820_5fcfed7be577bb4538ffb4c7fb022aec.pdf