در این پژوهش تلاش شده است با استفاده از دادههای مقطع زمانی سال زراعی1384-85 برای استان خراسان شمالی و همچنین برنامهریزی فازی کسری با اهداف چندگانه، الگوی کشت همسو با کشاورزی پایدار تعیین و با الگوی بهینه برنامهریزی خطی ساده و الگوی کشت فعلی منطقه مقایسه شود. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی دو مرحلهای از طریق تکمیل 627 پرسشنامه از سطح 55 روستای خراسان شمالی بهدست آمد. یافتههای این بررسی در سطح بهرهبرداریهای بزرگ نشان داد که الگوی حاصل برنامهریزی خطی ساده بسیار به الگوی کشت فعلی منطقه نزدیک است، در حالیکه الگوی حاصل برنامهریزی فازی کسری برای دستیابی به پایداری با الگوی حاصل برنامهریزی خطی ساده و الگوی کشت فعلی منطقه اختلاف چشمگیری دارد، به گونهای که با ملاک قرار دادن برنامهریزی فازی کسری از تنوع کشت کاسته میشود و الگوی کشت در اراضی آبی بزرگ مقیاس استان به سمت گندم و در اراضی دیم به سمت گندم و عدس تغییر مییابد. با در نظر گرفتن این الگوی کشت، میزان بازده برنامهای نسبت به الگوی کشت فعلی 51 درصد کاهش نشان میدهد. این نتیجه در مورد بهرهبرداریهای کوچک مقیاس تا حدودی متفاوت است و الگوی کشت فعلی برای همسویی با اهداف پایداری کمتر دستخوش تغییر میشود، به گونهای که الگوی کشت اراضی آبی در برنامهریزی فازی کسری به سمت محصولات گندم، جو و پنبه و در اراضی دیم به سمت گندم، جو و عدس تغییر مییابد. در این حالت میزان بازده برنامهای نسبت به الگوی کشت فعلی تنها 19 درصد کاهش مییابد. طبقهبندی JEL : Q01-C61 - Q19-Q18