بررسی تأثیر نوسازی شالیکوبی سنتی به صنعتی در کاهش ضایعات برنج مطالعه موردی شهرستان تالش

نویسندگان

چکیده

یکی از مهم‏ترین چالش‏های مرتبط با محصول برنج وجود ضایعات در فرایند تولید و تبدیل است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر نوسازی شالیکوبی‏های سنتی و ایجاد شالیکوبی‏های صنعتی بر کاهش ضایعات برنج در شهرستان تالش است. اطلاعات مورد نیاز تحقیق از طریق تکمیل 80 پرسش‏نامه در بین مدیران کارگاه‌های شالیکوبی در سال 1390 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی، آزمون همبستگی، الگوی رگرسیونی و آزمون‌های علیت گرنجر و کای دو استفاده شد. نتایج آزمون علیت گرنجر نشان داد میزان شلتوک تحویلی کارگاه‏ها علت میزان ضایعات است. همچنین بر اساس نتایج، به ازای افزایش یک تن در میزان شلتوک تحویلی شالیکوبی صنعتی، به طور متوسط، میزان ضایعات 6 0/0 تن (60 کیلوگرم) یا 6 درصد و در کارگاه‏های سنتی، در حدود 15/0 تن (150 گیلوگرم) یا 15درصد برآورد می‏شود. از این رو، میزان ضایعات در کارگاه‌های سنتی بیش از 2 برابر کارگاه‌های صنعتی است. مطابق نتایج، اقدامات مؤثر در راستای نوسازی کارگاه‏ها و کاهش ضایعات را می‏توان به صورت زیر برشمرد: انتخاب نوع مناسب پوست‌کن، استفاده از خشک‏کن‌های صنعتی گردشی که در آن حرارت و تنظیم زمان سنج کنترل می‌شود، عدم استفاده از کمباین غلات برای محصول برنج، برنامه‏ریزی برای آموزش مستمر برای کارکنان و عوامل فنی، اتخاذ تمهیدات لازم در تعادل بخشی بین صدور مجوز ایجاد کارگاه‏های صنعتی و تولید شلتوک در هر منطقه و حفظ اراضی شالیزار در مناطق برنج‏خیز (عدم کاربری‏های غیر لازم)، دقت در انتخاب رقم مناسب بذر، ارائه آموزش‏های لازم برای جلوگیری از برداشت زودهنگام و یا برداشت دیرهنگام شلتوک.

طبقه بندی JEL: C83,L15, O13, R00

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Studying the Effect of Renovation of Traditional Rice Field to Industrial Rice Field for Decrease Rice Waste in Talesh County

نویسندگان [English]

  • S. Rahimi Soureh
  • M.R. Mirkazemi
چکیده [English]

One of the most important problems after production agricultural products is extent of waste materials in production process. Therefore, the aim of this paper is studying the role of renovation traditional rice field and create industrial rice field for decrease rice waste in Talesh County. Data were collected via implementing 80 questionnaires from workshop managers of rice field in 2011. Descriptive statistics, correlation coefficient, regression, Granger causality and X2 tests were used to analysis the data. Tests of performed hypothesis shows that there is significant difference between skin leaf rice field, general status of warehousing, dampness, combine, observe safety standard principles in traditional rice field and observing suitable equipments standards, staff training and supervision on industrial rice field in decrease rice waste extent. Estimating the regression equation showed that to increase one ton in delivery rough rice of industrial workshops, on average, waste rice increase to 0.06 ton (60 kg) and in traditional workshops extent reach to 0.15 ton or (150 kg). Therefore, waste rice in traditional workshops extent is twice more than industrial workshops.
JEL Classification: C83, L15, O13, R00

Keywords:
Rice, Waste, Traditional Rice Field, Industrial Rice Field, Talesh